این جمله که می گوید هر که عشق بکارد گریه درو کند تا حدودی

 جمله درستی است و با لعیان در جامعه مشاهده شده هست

ولی کلیت این جمله درست نیست زیرا آن عشقی گریه در بر دارد که عشق الهی نباشد ویا به تعبیر دیگر عشق مجازی باشد اگر فردی عشق خود را نسبت به خدا ابراز دارد هیچ وقت گریه درو نخواهد کرد بلکه بر عکس هر چه او خواهد ومصلحت وی باشد درو خواهد کردچون اوست که اول وآخر رامیداد و مهربانتر از همه به ماست و دل که منشا عشق است نباید حرم غیر خدا قرار گیرد

و هر چیزی که در طول عشق الهی نباشد نباید به داخل این حرم راه یابد پس باید مهر ومحبت وعشق وعلاقه خود رادر غیرجاده ی

خدایی مصرف نکنیم که در غیر این صورت گریه درو کرده و آخر از کرده ی خویش پشیمانیم

      حال با تو گویم الهی:

                  به کدامین نام تو را بخوانم

                              به کدامین آبرو رو به درگاهت کنم

           به کدامین اشک از تو یاری جویم

                             و به کدامین زبان گویم که شرمنده ام 

                        الهی وربی و مولای............

هنوز ندای عاشورایی

                       هل من ناصر ینصرنی

                                              از نای آخرین امید حسین به گوش می رسد.

              مهدی زهرا

                             منتظر

                                    لبیک صادقانه ی من و توست!

آیا به این ندای ملکوتی لبیک میگویید ومهدی زهرا را از انتظار در می آورید؟                           

من کجا یار کجا موقع دیدار کجا                     دل کجا تاب کجا مدت بسیار کجا

من تن افسرده و دل مرده وجان آزرده             جان آزرده کجا اینهمه آزار کجا

چشم بیمار تو بیمار نموده دل من                  چشم بیمار کجاودل بیمار کجا

برسر وصل هزاران شده بس زارونزار               موسم وصل کجا این بدن زار کجا

سوختم از غم هجرت نعمت ساخته ام            سوزش هجر کجا این دل غمخوار کجا

خاک پای تو ادیب است بنه پابر سرش             خاک آنپای کجاوین رخ ورخسار کجا