به نقل از یک وبلاگ خوب

به بهانه عشق الهی

و بدان ، پیشاپیش تو راهی است دراز ، و رنجی جانگداز . توش? خود به اندازه گیر چنانکه تو را رساند ، و پشتت سبک ماند و بیش از آنچه توان داری برشت خود منه !

و اگر مستمندی یافتی که توشه ات را تا به قیامت برد و فردا که بدان نیازمندی تورا به کمال پس دهد او را غنیمت شمار و بار خود را بر پشت او گذار !

مبادا فریفت? دنیا شوی که بینی دنیاداران به دنیا دل می نهند وبر سر دنیا بر یکدیگر می جهند ، همانا دنیا پرستان سگانند عوعو کنان و درندگانند در پی صید دوان ، نیرومندش ناتوان را طعم? خویش نماید و بزرگشان بر خرد دست چیرگی گشاید . دنیا را پروردگار خویش گرفته اند و دنیا با آنان به بازی پرداخته و آنان سرگرم بازی دنیا و آنچه را پسِ آن فراموش ساخته اند..

خشم خود را اندک اندک  بیاشام که من جرعه ای شیرین تر از آن ننوشیدم و پایانی گواراتر از آن ندیدم ، نرمی کن بدان که با تو درشتی کند ، باشد که به زودی نرم گردد !